Γρίβας, Δημήτριος

(1829 – Παρίσι 1889). Στρατιωτικός και πολιτικός. Ήταν γιος του εθνικού αγωνιστή Θεοδωράκη Γρίβα (βλ. λ.) και εγγονός της Μπουμπουλίνας. Σπουδαστής της Σχολής Ευελπίδων, διώχθηκε μαζί με τους συμμαθητές του, όταν έκλεισε η σχολή εξαιτίας στρατιωτικής στάσης, το 1845. Το 1847 πήρε μέρος στο κίνημα του πατέρα του εναντίον του βασιλιά Όθωνα στην Ακαρνανία. Αργότερα, το 1854, πήρε μέρος στην επανάσταση της Ηπείρου και διακρίθηκε σε μάχη που έγινε έξω από τα Ιωάννινα. Ο Γ. υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες της αντιοθωνικής στάσης του Ναυπλίου (Φεβρουάριος 1862). Μετά την αποτυχία του κινήματος κατέφυγε στη Γαλλία, απ’ όπου επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την εκθρόνιση του Όθωνα. Αναμείχθηκε έντονα στα κοινά κατά την περίοδο της μεσοβασιλείας και υπήρξε ένας από τους τρεις εκπρόσωπους της Ελλάδας (οι άλλοι δύο ήταν ο Κωνσταντίνος Κανάρης και ο Θρασύβουλος Ζαΐμης) που πήγαν στην Κοπεγχάγη για να προσφέρουν το στέμμα στον δευτερότοκο γιο του πρίγκιπα και κατόπιν βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ’, Γεώργιο. Χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών στις κυβερνήσεις Δεληγεώργη (1865 και 1872), Βούλγαρη (1874) και Κουμουνδούρου (1878) και Ναυτικών στην κυβέρνηση Κουμουνδούρου (1867). Μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας διορίστηκε (1882) από τον Χαρίλαο Τρικούπη αρχηγός του στρατού για την καταπολέμηση της ληστείας. Αργότερα, αφού αποκατέστησε την τάξη στη Θεσσαλία, παραιτήθηκε από την αρχηγία του στρατού για να επιστρέψει στην πολιτική. Εξελέγη βουλευτής το 1885 αλλά στις εκλογές του 1887 απέτυχε και από τότε αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική.